فرا زمینی

این روزاها دستم داره میگرده دنبال هر چی که بکشتم بالا.

درست مثل یک دستگیره که آدم بهش آویزون میشه و تمام وزنش رو میندازه روش و با قیافه ای حق به جانب میخواد خودش رو بکشه بالا.

فکرمیکنم اون دستگیره ای که میخوام سفت بگیرمش معنویته . بیشتر از همیشه.

یک ایمان بی چون و چرا به چیزی فرا زمینی، بدون کلمه ای سوال با ایمان به یک نیروی قوی تر از همه.

این روزها زیاد سراغ قران میرم بازش میکنم و لذت میبرم.

این بار نه با نگاه انتقادی و بدون سوال وجواب .

انجیل رو ورق میزنم و آرامش میگیرم.

تسبیح های که بیش از اندازه بهشون وابستگی عاطفی دارم رو میگیرم دستم و زیر لب زمزمه میکنم و از دیدن رنگهاشون احساس سرخوشی میکنم.

پ.ن:

1.دوست ندارم این جمله رو بشنوم که از برکات ماه رمضونه و تاثیرش و اینا .

پ.ن:

2.شنیدم رهبر از گسترش رشته علوم انسانی احساس نگرانی عمیق کردن و نگرانن که دانشجوهای این رشته دچار شک نشن .( به زبون خودمون میشه میترسه چشم و گوش شون باز شه )

پ.ن:

3. آپ کردن از کافی نت یک حال ِ دیگه داره ها.